Historia Szkoły Podstawowej w Siedliszczu sięga bardzo odległych lat. Już w roku 1894 tutaj istniała i rozwijała swoją działalność. Wiemy o tym ze wspomnień sędziwych ludzi, którzy do niej uczęszczali. W 1894 r. szkoła siedliska była instytucją już ukształtowaną. Istniała jako szkoła rosyjska, z rosyjskim językiem nauczania.
W szkole tej uczył wówczas jeden nauczyciel. Nauka w trzech oddziałach odbywała się tylko w sezonie zimowym. Uczono historii i geografii Rosji i innych krajów (oprócz Polski), oraz arytmetyki. Mało który uczeń kończył trzy odziały, przymusu szkolnego nie było. Mieszkańcy znali język polski, z czego można wnosić, że w Siedliszczu istniała szkoła polska w okresie Królestwa Polskiego lub wcześniej- w okresie Księstwa Polskiego. Niewykluczona też jest możliwość, że mogła tu istnieć szkoła prowadzona przez Komisję Edukacji Narodowej, w latach 1773-1793. Właściciele Siedliszcza– Węglińscy- znani ze swej postępowości, mogli zadbać o założenie tu szkoły, skoro takie były zakładane w tym czasie w całym kraju.
Czasy zaborów
Dzieci uczyły się cały dzień- do domu przychodziły tylko na obiad. Przed pierwszą wojną światową szkoła siedliska mieściła się w drewnianym budynku przy ulicy Szkolnej. Były w niej klasy: wstępna, pierwsza, druga, trzecia i czwarta. Uczono w niej po rosyjsku . Oprócz języka rosyjskiego, matematyki, historii i geografii Rosji uczono także języka słowiańskiego, starocerkiewnego oraz rysunków. Na lekcjach śpiewu uczono różnych piosenek, a szczególnie o carze np.: „Boże cara chroni”. W szkole pod żadnym względem nie wolno było rozmawiać po polsku. Z klas do klasy promowano bez egzaminu, na podstawie stopni. Szkoła rosyjska była w Siedliszczu do sierpnia 1915 r. Wszyscy podkreślają surową dyscyplinę w niej panującą. W tym czasie Siedliszcze znalazło się pod okupacją austriacką. Szkoła mieściła się w plebanii.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. szkoła mieściła się w dawnej szkole rosyjskiej. W 1921 r. gmina kupiła pałac i tam częściowo ulokowano szkołę. Wszyscy ówcześni nauczyciele tworzyli jedną rodzinę. Organizowano potańcówki ze śpiewem, miłe przyjęcia.
Okres międzywojenny
Dobrze układały się też stosunki między nauczycielami a kierownikiem szkoły. Odczuwano tylko brak pomocy naukowych do fizyki i chemii, natomiast dużo było do historii i geografii. Na uwagę zasługuje fakt, że do szkoły chodziły dzieci żydowskie, mimo, że miały duże trudności językowe. Dzieci do nauczycieli odnosiły się z wielkim szacunkiem.
Lata wojenne
Przez cały 1939 r. zajęcia szkolne odbywały się. Mimo, że nie było opału i w klasach było bardzo zimno, dzieci bardzo chętnie uczęszczały do szkoły. W 1940 r. Ukraińcy odebrali budynek szkolny, ten, w którym obecnie mieści się szpital. W 1941r. zupełnie przerwano naukę, a w szkole zakwaterowała żandarmeria. Przez cały okres okupacji w głównym budynku szkoły uczyły się tylko trzy klasy.
W 1943 r. zorganizowano w Siedliszczu Liceum Ogólnokształcące. W tym czasie historii uczyła p. Kalecińska, która za wypowiedzi antyradzieckie miała proces i dostała cztery lata więzienia. Kiedy zaczęto organizować klasę dziewiątą nie było dla niej ani lokalu ani nauczycieli. Dzięki staraniom kierownika szkoły Kazimierza Strąkowskiego przybyła do naszej szkoły Aniela Soja, która wkrótce została dyrektorem szkoły. Dyrektor Soja widziała potrzebę rozbudowy szkoły. Najpierw wybudowano salę gimnastyczną, potem dobudowano skrzydło, w którym znalazły miejsce cztery sale lekcyjne. W 1969 r. szkoła podstawowa zostaje oddzielona od liceum, a kierownikiem zostaje długoletni nauczyciel tej szkoły Jan Strąkowski.
W 1986 r. zasugerowano ówczesnemu dyrektorowi szkoły, aby dotrzeć do dokumentów świadczących o posiadaniu przez naszą szkołę imienia Henryka Sienkiewicza. Rozpoczęto działania zmierzające do przywrócenia imienia szkole. Odnaleziono świadectwa szkolne oraz arkusze ocen, na których imię Henryka Sienkiewicza występuje od roku szkolnego 1929/30 do roku 1952. Od 1953 roku zaprzestano posługiwania się tym imieniem. Spowodowane to było zarządzeniem MOiW z dnia 21-VIII-1952r. w sprawie nazw szkół ogólnokształcących.
Na podstawie starych dokumentów- świadectw szkolnych, arkuszy ocen oraz pieczątek w książkach z biblioteki szkolnej- stwierdzono, że szkoła nasza posiadała imię Henryka Sienkiewicza. W dniu 15 listopada 1989 r. odbyła się uroczystość przywrócenia szkole imienia Henryka Sienkiewicza.
1 września 1997 r. przenieśliśmy się z bardzo przyjaznego, lecz ciasnego dworku Węglińskich, do nowego, pięknego budynku. Mszę w intencji społeczności szkoły celebrował Arcybiskup Diecezji Lubelskiej Bolesław Pylak.
Na inauguracji roku szkolnego w nowej szkole zaproszona została cała społeczność Siedliszcza. Gościliśmy ówczesnego przełożonego polskiej policji Marka Papałę, przedstawicieli Ministerstwa Oświaty i Wychowania i naszego od lat przyjaciela- kustosza Muzeum w Woli Okrzejskiej, Pana Antoniego Cybulskiego.
Wójt Gminy, Pan Hieronim Zonik, dziękował wszystkim, którzy przyczynili się do wybudowania nowej szkoły, skromnie pomijając własne zasługi. Po uroczystym przecięciu wstęgi, program artystyczny zaprezentowali uczniowie naszej szkoły.
Dnia 17 listopada 2004 roku Zespół Szkół w Siedliszczu otrzymał akt nadania imienia Henryka Sienkiewicza uchwalony przez Radę Gminy w Siedliszczu. Dotychczas jedynie Szkoła Podstawowa, wchodząca w skład zespołu posiadała imię tego pisarza. Rozszerzenie odbyło się na wniosek Dyrektora Szkoły, nauczycieli, rodziców oraz całej społeczności uczniowskiej.